1956

Krzysztof Juliusz Beck (ur. 12.04.1930 - Kołomyja, obwód Iwano-Frankowsk - Ukraina, zmarł 03.07.1996 - Bydgoszcz). Zawód: oficer Wojska Polskiego. Podpułkownik. Zawodnik podnoszenia ciężarów. Pierwszy olimpijczyk klubu w tej dyscyplinie sportowej. Zajął szóste miejsce w wadze średniej, wynikiem 380 kg w trójboju (16 startujących ciężarowców). Kilka dni przed olimpijskim zawodami zachorował, ale mimo osłabienia stanął do rywalizacji. Piątą lokatę z Koreańczykiem Kim Sung Ji przegrał jedynie wyższą wagą ciała, bo zawodnik z Azji uzyskał identyczny rezultat. Nie będąc już zawodnikiem Zawiszy, na kolejnej olimpiadzie - w Rzymie, w swojej kategorii wagowej zajął piąte miejsce, wynikiem 400 kg (27 uczestników rywalizacji). Ukończył Liceum Ekonomiczne dla Pracujących w Bydgoszczy (1974) i warszawską AWF (1977), otrzymując tytuł magistra wf. Po roku treningów w stołecznej Legii pod okiem Józefa Styczyńskiego,  ustanawiał pierwsze rekordy Polski wagi średniej (zwłaszcza w wyciskaniu). W sumie 30-krotny rekordzista Polski. W kadrze narodowej (1953-1960). Sześć razy został mistrzem kraju w wadze średniej (75 kg) - 1952-1957. Na Mistrzostwach Europy wywalczył dwa medale: srebrny (1956 r.)  i brązowy (1955  r.) również w wadze średniej 75 kg. Potem trener w WKS Zawisza (od 1962 r.). Jako szkoleniowiec prowadził pierwszoligowy zespół bydgoskich wojskowych, z którym zdobywał drużynowe tytuły mistrzów kraju. Jego wychowankami byli świetni zawodnicy (m. in. wicemistrz świata (1970) Jan Wojnowski, rekordzista świata w wyciskaniu Czesław Paterka - 177 kg w wadze 82,5 kg). Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. Medalem Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi. Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej. Wyróżniony Honorowymi Odznakami WKS Zawisza: Srebrną i Złotą. Przez wiele lat  działał aktywnie w OZPC. Dla uczczenia jego dokonań corocznie, od 2000 r.,  jest rozgrywany turniej ciężarowców nazwany jego imieniem.